ตรังค-, ตรังค์ หมายถึง [ตะรังคะ-, ตะรัง] (แบบ) น. ลูกคลื่น. (ป., ส.).
[ตะรังคะ-, ตะรัง] (แบบ) น. ลูกคลื่น. (ป., ส.).
น. ชื่อกาพย์ชนิดหนึ่ง, คู่กับ มหาตรังคนที.
น. ชื่อกาพย์ชนิดหนึ่ง, คู่กับ มหาตรังคนที.
[ตฺรับ] ก. เอาใจใส่คอยฟังข่าวคราวทุกข์สุขหรือความคิดเห็นของผู้อื่นเป็นต้น, มักใช้เข้าคู่กับคำ สดับ เป็น สดับตรับฟัง.
[ตฺรับ] ก. เอาใจใส่คอยฟังข่าวคราวทุกข์สุขหรือความคิดเห็นของผู้อื่นเป็นต้น, มักใช้เข้าคู่กับคำ สดับ เป็น สดับตรับฟัง.
[ไตฺร] ว. สาม, หมวด ๓, ใช้ในคําสมาส เช่น ตรัยตรึงศ์ รัตนตรัย. (ส.).
[ไตฺรตฺรึง] น. ดาวดึงส์, สวรรค์ชั้นที่ ๒ แห่งสวรรค์ ๖ ชั้นที่พระอินทร์ครอง.(ส. ตฺรยสฺตฺรึศตฺ; ป. เตตฺตึส ว่า สามสิบสาม).